Seyðamarkingin

Hagamark

Hvør hagi skal hava sítt mark á øllum seyðinum í haganum ella, um neyðugt, fleiri mark á ymiskum  seyðafylgjum í haganum, sbr. § 20, punkt 3b í hagalógini.

Sama mark kann ikki vera hagamark í tveimum høgum í somu oyggj.

Mál, sum viðvíka markabroytingum, skulu verða viðgjørd á grannastevnu. Sýslumaðurin skal síðan leggja tey fyri Vinnumálastýrið til avgerðar

Eingin annar enn røktingarmenn hagans kann av sínum eintingum marka seyð.

Ærseyður, sum ikki hoyrir til hagan, men á fjalli er komin upp í gonguna, skal á rættini frámerkjast vi sløðuri, tá ið ikki vissa er fyri, at lamb hennara er markað rætt.

Tað er umráðandi, at allur seyður verður væl og týðiliga markaður so eingin ivi stendst av úr hvørjum haga, seyðurin er.

Tekur ósemja ella ivi seg upp um, hvønn haga eitt lamb hoyrir til, sum ómarkað kemur á rætt um heystið, skal tað lutast tí haganum, sum tað gongur í.

Seyður, ið er ómarkaður ella so óvandaliga markaður, at sýslumaðurin og tveir óvildarmenn, hann hevur innkallað, vátta merkið at vera ókenniligt, verður viðgjørður, um ivi er um eigaran, sum funnið fæ. (§ 28 í girðingarlógini)

Kenningamark

Kenning í seyðaskipanini ella pørtum av henni er bert loyvd við fylgjandi treytum:

1. Viðtøka um hetta skal vera samtykt á hagastevnu á hagastevnu, sum er kallað saman við í minsta lagi 3 mánaða varningi. Fyri at samtyktin fær gildi krevst, at hon er samtykt av so mongum við atkvøðurætti, ið tilsamans eru í minsta lagi:                                    

a) tveir triðingar av øllum við atkvøðurætti og                                                                                                                                     
b) helvtini av øllum markatalinum í haganum.

2. Í viðtøkuni skal vera skilað til, hvussu stór skipanin skal vera í øllum haganum, og um øll skipanin skal vera kenning ella bert ein partur av henni, og hvør.

3. Í viðtøkuni skal harafturat vera tilskilað:

a) at røktin verður umsitin av røktingarmonnum, valdir a hagastevnuni ella av stýrinum, sbr. § 9;

b) at seyður hjá hvørjum eigara sær – umframt tað ávísa hagamerkið (§ 13) – skal hava frámerki, sum sýslumaðurin skal góðkenna, áðrenn tað verður nýtt;

c) at brundseyðir skulu frammanundan takast úr og samsýnast eigaranum eftir meting.