Níggjumarkasperran í Stóru Soylu á Sandi

Gitið er óðalshúsið í Soylu á Sandi, gitið sum eitt av búgvum í Føroyum, eitt av størstu óðalsgóðsum í oyggjunum. Tó alt var óðal, helt búgvið saman í ognarmegni líka til okkara dagar. Tað var ikki fyrr enn í 80-unum í 19. øld, at skifti ella býti gekk á búgvið. Tann síðsti, ið luttaki var av Stóru Soylu, var ein kvinna, sum æt Anna; hon varð av fólki skírd Níggjumarkasperran! tí so nógv var hon borin til.
Søgn er frá brøðrum tveim, ið itu Jóannis og Dánial og bornir vóru til at arva Stóru Soylu, at báðir høvdu fest sær moyggj. Teir gingu tó og komu væl til ára og ikki giftist. So bar á ein hoyberadag, at Jóannis sigur: "Eg eri narraður og giftist tí ongantíð. Gifts nú, bróðir, um góðsið ikki skal fara til villfremmandar." Sama kvøldið fór Dánial í "Todnes" til prestin. Búgvið var bjargað. Men nú eru lutir so smáir, at neyvan er býtisført á ogn. - Hesin Dánial var abbi til áðurnevndu Níggjumarkasperru.
 
Kelda: uppskrivað av Johan M. Hentze eftir frásøgn frá Jógvan Rasmussen, Sandur og stendur í Varðanum nr. 3.